می خواهم امسال

هفت سین دل را

بر دنیای مجاز بچینم

سردی روحم را

با سرانگشتان سرد

بر سرفصل بهاری سردتر

                    می ریزم

سایه ها را

با سنگ سکوت

 از سرحدّ زندگی

           می رانم

     و

ماهی بی کس دلم را به اقیانوس این دنیا می سپارم...

با خودم پیمان نیکی بسته ام

از همه حتی خودم هم خسته ام

در پی نادوستی از نامردمان

در به روی هر چه آدم بسته ام

در خیال خود خزیدم بلکه تا

از پلیدان و شروران رسته ام

خویش و قوم و دور و نزدیک خودم

کنده اند پوست و شکسته هسته ام

از بدی گفت و گوی و معرفت

خود نمی دانم چاقو یا دسته ام

با چنین طرحی که در دل کنده ام

از همه نقش دروغان جسته ام

جز خدا بر کسی اعتماد نکن

با دشمنت اصلاً ارتباط نکن

گر چه از ظاهرش تو نبینی

از طریق احتیاط اجتناب نکن

از برای کسب آنچه خواهی

به کس و ناکسی التماس نکن

دست تو پاک تر از دل تو

دست و دل با گنه ارتکاب نکن

دشمنان هر زمان در کمینند

بر ظواهر تو هم التفات نکن