GHOOYETANHAneveshteha |
همه را چه شده است؟!
به یاد داری در دریای بی کران یکرنگی چه غوطه ها می زدیم؟ چه لذتها می بردیم؟ زمانش را نمی دانم اما به یاد دارمش راستی این چیست که همه را عوض می کند؟ و هیچ کس دیگر خودش نیست و همه به هم نگاه می کنند اما سرد و همه با هم هستند و نیستند انگار همه حتی با خودشان غریبه اند و تظاهربه محبت می کنند به عشق به وفا و تظاهر به دوستی می کنند و دلسوزی انگار در تمام دنیا گرد نامردی پاشیده اند و دو رویی و بی احساسی و فراموشی و قحطی آدم آمده است..... تو هم بزرگ شده ای!
همه ی آنهایی که دوستشان داشتم بزرگ شده اند حتی تو تو هم بزرگ شده ای دیگر آن سادگی کودکانه را در چشمانت و در دستانت نمی یابم بی کسی
باز هم طفل بی کس دلم سر در گریبان یتیمی بر روزگار غریبش زار می زند کجاست مهربانی که "دست کودکیش" را در دست کودکم بگذارد؟! زخم دل
درد های روح زخم های دل یادآور انسان بودن توست نه زنده بودنت گاه درد روح آنقدر زیاد است که به جسم هم می رسد و اولین ضربه ی مهلکش نثار دل می شود تا تو را مجبور کند به یاد بیاوری که انسانی و دلت در برابر تمام شمشیرهای دنیا جا برای زخم خوردن دارد دل یک مشتیت را بسپار به زخم ها خیالت نباشد دل هر چه زخمی تر بهتر و روحت را بسپار به تمام بدیها و نا مردیها تا ویرانش کنند و تو را غنی از همه چیز و همه کس! |
درباره وبلاگ
به وبلاگ من خوش آمدید نویسندگانآخرین پست هاپیوندهای روزانهآرشیو ماهانهپیوندها
سایت آوازک
دیگر امکانات
طراح قالب: آوازک |
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: