چه کنم که دشمنم در خانه است

این جهان در چشم من ویرانه است

سالها با رنچ و محنت ساختــــــم

به امید سرفرازی که افسانه است

من شکستم در خودم ای عاقـلان

هر که بیند گویدم دیوانـــــــه است

خرد کرد روح مرا تکــــــــــــدانه ام

با پلیدان همدمی رندانـــــــه است

آبروی عشق را بر بــــــــــــــاد داد

کاخ امیدم دگـــــــــــــر ویرانه است

از صبوری ذرّه ای در من نمــــــاند

آتش او شد عمر من پروانـــه است

تا قیامت نگذرم از جــــــــــــــور او

بر من معصوم ظالمی جانانه است